Τι θυμήθηκα τώρα,..
'Ενα παλιό (και μάλλον επίκαιρο, κινέζικο ανέκδοτο)
"Εκπέμπει ο ραδιοφωνικός σταθμός της Κίνας.
Αυτή τη στιγμή ο Μάο ξυπνάει...όλη η Κίνα ξυπνάει μαζί του..
Αυτή τη στιγμή ο Μάο γυμνάζεται....όλη η Κίνα γυμνάζεται μαζί του..
Αυτή τη στιγμή ο Μάο παίρνει το πρωινό του....ακούτε κινέζικη μουσική και τραγούδια....!!"
Αυτή τη στιγμή, ένα μεγάλο κομμάτι Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτών, στήνεται στις πλατείες και διεκδικεί την αξιοπρέπειά του. Γιατί αυτό, είναι πιο πάνω απ'το "μας έφαγαν τα λεφτά-πλούτισαν πάνω στην πλάτη μας-μας κορόιδεψαν...!!" Τις περισσότερες φορές, πιστεύω, το θύμα έχει μεγαλύτερη ευθύνη απ'τον θύτη, διότι μένει εκεί...διότι του δίνει τις άπειρες ευκαιρίες...διότι υπομένει, με τη δικαιολογία ότι δε μπορεί να κάνει αλλιώς...διότι βαυκαλίζεται με την ιδέα πώς όλα θα αλλάξουν...διότι φοβάται να πει ΟΧΙ...διότι βολεύεται (!!!???) σ' ένα "κόσμο" που το καταστρέφει, μόνο και μόνο για να έχει την ευκαιρία να κλαίγεται. Αυτό κάνουμε τόσα χρόνια- και συγγνώμη εάν δυσαρεστώ κάποιους- αλλά η αλήθεια, σχεδόν πάντα, δυσαρεστεί.
Ας σταματήσουμε, λοιπόν, την κλάψα και τις αναρτήσεις των "ΓΙΑΤΙ" και ας σκεφτούμε λίγο τα "ΔΙΟΤΙ" μας...όλα αυτά που μας έφτασαν εδώ, όλα αυτά που μας πηγαίνουν πίσω, όλα αυτά που μπορούμε να διορθώσουμε, έστω και τώρα, όλα αυτά που τριβελίζουν το μυαλό μας...και να τα κάνουμε πράξη..!
'Ενα παλιό (και μάλλον επίκαιρο, κινέζικο ανέκδοτο)
"Εκπέμπει ο ραδιοφωνικός σταθμός της Κίνας.
Αυτή τη στιγμή ο Μάο ξυπνάει...όλη η Κίνα ξυπνάει μαζί του..
Αυτή τη στιγμή ο Μάο γυμνάζεται....όλη η Κίνα γυμνάζεται μαζί του..
Αυτή τη στιγμή ο Μάο παίρνει το πρωινό του....ακούτε κινέζικη μουσική και τραγούδια....!!"
Αυτή τη στιγμή, ένα μεγάλο κομμάτι Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτών, στήνεται στις πλατείες και διεκδικεί την αξιοπρέπειά του. Γιατί αυτό, είναι πιο πάνω απ'το "μας έφαγαν τα λεφτά-πλούτισαν πάνω στην πλάτη μας-μας κορόιδεψαν...!!" Τις περισσότερες φορές, πιστεύω, το θύμα έχει μεγαλύτερη ευθύνη απ'τον θύτη, διότι μένει εκεί...διότι του δίνει τις άπειρες ευκαιρίες...διότι υπομένει, με τη δικαιολογία ότι δε μπορεί να κάνει αλλιώς...διότι βαυκαλίζεται με την ιδέα πώς όλα θα αλλάξουν...διότι φοβάται να πει ΟΧΙ...διότι βολεύεται (!!!???) σ' ένα "κόσμο" που το καταστρέφει, μόνο και μόνο για να έχει την ευκαιρία να κλαίγεται. Αυτό κάνουμε τόσα χρόνια- και συγγνώμη εάν δυσαρεστώ κάποιους- αλλά η αλήθεια, σχεδόν πάντα, δυσαρεστεί.
Ας σταματήσουμε, λοιπόν, την κλάψα και τις αναρτήσεις των "ΓΙΑΤΙ" και ας σκεφτούμε λίγο τα "ΔΙΟΤΙ" μας...όλα αυτά που μας έφτασαν εδώ, όλα αυτά που μας πηγαίνουν πίσω, όλα αυτά που μπορούμε να διορθώσουμε, έστω και τώρα, όλα αυτά που τριβελίζουν το μυαλό μας...και να τα κάνουμε πράξη..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου